Όσα έχω προσπαθήσει να γράψω σε 1000 e-mails

.

.

Όσα έχω προσπαθήσει να γράψω σε 1000 e-mails, η Judy και ο Simon, συνόψισαν. Τους χρωστάω ευγνωμοσύνη. Σήκωσαν ένα βάρος από τη ράχη μου. Από δω και πέρα όταν με ρωτάνε…

«Τι τρέχει πια με αυτήν την Ικαρία, που βρίσκεται και πώς πηγαίνει κανείς εκεί;»

θα τους δίνω αυτό το σύνδεσμο. Ουφ!… ❤

.

..

.…

IKAΡIA

 Όταν ακούγεται η έκφραση «παραδοσιακό Ελληνικό νησί», ο μέσος Ελληνόφιλος φέρνει στο μυαλό του εικόνες από κάποιο γραφικό λιμανάκι με γύρω-γύρω ταβέρνες, μερικά γαϊδουράκια και τίποτα άλλο εκτός ίσως από κάποιο ερημικό μοναστήρι μακριά πέρα στους λόφους, κανένα παλιό ερειπωμένο χωριό και αραιά και που κάποιους μικρούς οικισμούς κρυμμένους σε απόμερους όρμους. Φυσικά μπορείς να τα βρεις όλα αυτά στην Ικαρία.
Ωστόσο, καθώς -ευτυχώς-υπάρχει πολύ λίγη από τη λεγόμενη «τουριστική ανάπτυξη», πολλοί επισκέπτες παθαίνουν πολιτιστικό σοκ στην πρώτη επαφή τους με το νησί. Κατεβαίνοντας από το καράβι, νιώθουν πως βρίσκονται σε μια εντελώς διαφορετικού τύπου Ελλάδα.
Πράγματι, όταν έφτιαξε την Ικαρία, ο κατασκευαστής κατάστρεψε τα σχέδια, πράγμα το οποίο βρήκαν πολύ βολικό οι υπερήφανοι και ανεξάρτητοι Ικαριώτες, που δεν πολυσκοτίζονται για τους τουρίστες, που αν όμως τους δούνε σαν καλεσμένους, τους ανοίγουν διάπλατα την καρδιά τους.
Επί αιώνες η Ικαρία ήταν γνωστή ως μια από τις πιο φτωχές περιοχές της Ελλάδας, και, όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις όταν τα υλικά αγαθά είναι ελάχιστα, η κουλτούρα του τόπου περιέχει δυσανάλογα μεγάλη ποσότητα φιλοξενίας –με την έννοια που η Ελληνική γλώσσα δίνει στη λέξη: «αγάπη προς τον ξένο».

..

 

Από το καράβι η Ικαρία εντυπωσιάζει και δείχνει απειλητική με τον όγκο της, ενώ από τα νοτιοανατολικά φαίνεται γυμνή, απόκρημνη και βραχώδης. Αυτή όμως είναι μια συνηθισμένη παρανόηση. Λίγο να ταξιδέψεις πιο μέσα στην ενδοχώρα και βρίσκεσαι ανάμεσα σε δασοσκέπαστους λόφους, που ανεβαίνοντας καταλήγουν στις βραχοκορφές του όρους «Αθέρας», γυμνές, άγριες εκτάσεις, ωστόσο με ανάμεσά τους διάσπαρτες -ιδιαίτερα στο κεντρικό τμήμα της οροσειράς- πανάρχαιες συστάδες από πεύκα και μικρές βελανιδιές.
Γύρω από τα χωριά που είναι σκορπισμένα παντού στα βουνά, υπάρχουν αγροί όπου φυτρώνει ό, τι μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου από φρούτα, καρπούς και λαχανικά –δέντρα φορτωμένα με καρύδια τον Οκτώβρη, βερίκοκα της ξακουστής τοπικής ποικιλίας τον Ιούνιο, και βέβαια, στο νησί που διεκδικεί τη γέννηση του Διόνυσου, υπάρχουν αμπέλια παντού. Σχεδόν κάθε σπίτι και κάθε ταβέρνα φτιάχνουν το δικό τους κρασί από ποικιλίες σταφυλιών που βρίσκονται μόνο σ’ αυτό το νησί, ενώ παράλληλα υπάρχουν και τρία πιο εξελιγμένα οινοποιεία που εμφιαλώνουν εξαίσια κρασιά, άσπρα και κόκκινα, των οποίων η φήμη όσο πάει και αυξάνει –από σταφύλια που προέρχονται από οργανικούς αμπελώνες.
Είναι ένα αδάμαστο, άγριο νησί κι οι θάλασσές του συχνά είναι το ίδιο, γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή στο κολύμπι.
Όμως για να παραθέσουμε τα λεγόμενα γνωστού Ικαριώτη, «αν θες να μάθεις αυτό το νησί, πρέπει να κοιτάς από τη θάλασσα προς το εσωτερικό». Έχει δίκιο. Αν και είναι αλήθεια ότι οι παραλίες της Ικαρίας είναι από τις καλύτερες στο Αιγαίο, δεν πρέπει να αμελήσει κανείς να γνωρίσει την ενδοχώρα. Αν σας αρέσει το περπάτημα, υπάρχουν αρκετές πεζοπορικές διαδρομές που ξεκινούν από τα θέρετρα του Να, του Αρμενιστή και του Γιαλισκαριού. Είναι πορείες που θα ικανοποιήσουν τόσο τους κυνηγούς της περιπέτειας, όσο και τους λιγότερο έμπειρους πεζοπόρους.
Όσο για τους πραγματικά σοβαρούς ορειβάτες, μπορούν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε κάποια μακρινά μονοπάτια που διασχίζουν οριζόντια και κάθετα από άκρη σε άκρη τα βουνά του νησιού.

Οι παρατηρητές των πουλιών και όσοι αγαπούν τα φυτά και τα βότανα θα ευχαριστηθούν με το παραπάνω –τι θα λέγατε ας πούμε για τον εξαιρετικά σπάνιο Σταυραετό που φωλιάζει στις νότιες ακτές; Ή για το μοναδικό τοπικό είδος Ορχιδέας;
Αλλά και οι εραστές της αμμουδιάς θα χαρούν να τεμπελιάζουν στις παραλίες Μεσαχτή και Λιβάδι, μόνο λίγα λεπτά από φιλόξενα, άνετα δωμάτια –ή αν νοικιάσουν αυτοκίνητο, θα αναζητήσουν ερημικές ακρογιαλιές, πολλές από τις οποίες δεν βρίσκει ποτέ ο μέσος επισκέπτης, καθώς είναι κρυμμένες σε άγριες χαράδρες όπου τρέχουν νερά σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Όσοι αγαπούν το καλό φαγητό, το κρασί και τις γιορτές δεν χρειάζεται να ψάξουν αλλού. Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στο μεγαλύτερο μέρος του Αιγαίου, ο τόπος αρχίζει να θυμίζει όλο και περισσότερο «Ελλάδα» καθώς προχωρά το καλοκαίρι και κύματα Αθηναίων εφορμούν για να πραγματοποιήσουν την καθιερωμένη ετήσια εισβολή τους στο νησί. Έρχονται για να βρουν παραδοσιακά εδέσματα με γεύση σπιτίσια, φρέσκα ψάρια, λαχανικά χωρίς χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα, καθώς και το ευρέως διαδομένο Ικαριώτικο κατσίκι του οποίου το κρέας αποτελεί το κεντρικό πιάτο στο πανηγύρι που οργανώνεται σε κάθε χωριό τη μέρα που γιορτάζει ο τοπικός άγιος.
Ένα πανηγύρι μπορεί να αρχίζει οποιαδήποτε ώρα στη διάρκεια της μέρας, αλλά συνεχίζεται πάντοτε μέχρι οι πρώτες ακτίνες φωτός της αυγής να διασπάσουν τους ατελείωτους κύκλους των χορευτών που χορεύουν στους έξαλλους ρυθμούς της τοπικής μουσικής. Αν καταφέρετε να μάθετε λίγο τα βήματα του «Ικαριώτικου», του μοναδικού «σπειροειδούς χορού», το νησί θα έχει αρχίσει να διεκδικεί την καρδιά σας. Αν και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να έχετε πιει πάνω από δυο γουλιές κρασί Ικαριώτικο, δυνατό και γλυκόπιοτο, που συχνά το σερβίρουν σε ανακυκλωμένα μπουκάλια της μπύρας.
Είναι ένα νησί που προσκαλεί για εξερεύνηση και την επιβραβεύει. Γεμάτο θαύματα, φτιαγμένα από τη φύση ή από τους ανθρώπους, όπως ο καταπληκτικός Πύργος του 4ου αιώνα π.Χ. που εποπτεύει τις ακτές του Φάρου, ή η μικροσκοπική εκκλησία της Θεοκτίστης που έκτισαν μέσα στο δάσος κάτω από ένα θεόρατο βράχο, όπως τόσα άλλα τέτοια κτίσματα στην Ικαρία, για να την κρύψουν από τις επιδρομές των πειρατών.
Ζώντας επί πολλούς αιώνες κρυμμένοι στην ασφάλεια του εσωτερικού του νησιού, οι Ικαριώτες συχνά περιγράφονται ως συνεσταλμένοι, όμως διαθέτουν μοναδική αίσθηση χιούμορ, ζωντάνια και κέφι. Αν ανοιχτούν και σας δείξουν συμπάθεια, δεν θα είναι γιατί ξοδεύετε χρήματα, αλλά επειδή είναι περήφανοι για το νησί και για τον τρόπο ζωής τους και θέλουν να τα δείξουν, απλά όμως και τίμια, συνεχίζοντας τη ζωή τους κανονικά –ανοίγοντας διακριτικά τον δρόμο στους επισκέπτες να ανακαλύψουν, αν θέλουν, την Ικαρία μονάχοι τους και να μάθουν να κινούνται με άνεση στο παράξενο περιβάλλον της.
Ίσως τελικά φεύγοντας, να μην έχετε καταλάβει τι είναι η Ικαρία -λίγοι μπορούν. Όμως, είναι ένα αίνιγμα που θα σας τραβάει και θα ξαναρχόσαστε συχνά και πυκνά.

________________________________________

(Κείμενο της Judy και  Simon Corble

– Μετάφραση από τα Αγγλικά: Α.Κ.Κ.)

______________________________________________

Comments

(2 total)

• 
• AKK

Πλάκα-πλάκα, κι εσύ είσαι «συνεσταλμένη» Όχι σαν κάποιες άλλες…

Saturday August 6, 2022 – 06:38pm (EEST)

• 
• Eleni

όου! ευχαριστώ -:))) ξέρεις – 😉

Sunday August 7, 2022 – 10:31am (PDT)

.

---